علمی که امام می فرمایند غیر از علومی است که متداول است. غیر از علومی است که فلاسفه دارند.
علمی که برای خدا باشد انسان را رو به خدا می برد ولی علمی که برای خدا نباشد جهالت می آورد. علمی که برای خدا نباشد راه حق را نشان نمی دهد و علمی را که راه حق را ننماید جهالت است. آن کس که برای خدا درس بخواند و تحصیل کند ملائکه بال هایشان را برایش پهن می کنند و محبوب خدا و ملائکه و خوبان عالم می شود.
«لَوْ أَنَ حَمَلَةَ الْعِلْمِ حَمَلُوهُ بِحَقِّهِ لَأَحَبَّهُمُ اللَّهُ وَ مَلَائِكَتُهُ وَ أَهْلُ طَاعَتِهِ»
اگر طلبه ها و محصلین، حق علم را ادا کنند، که حق آن این است که برای خدا باشد، نه این که آن را وسیله ی معاششان و وسیله ریاست و جاه شان و اهداف مادیشان قرار دهند، خدا و ملائکه و خوبان آنها را دوست می دارند.
اگر تحصیل علم برای خدا باشد طالب و محصل آن علم محبوب همه ملائکه ـ که عدد ملائکه را خدا می داند ـ و محبوب خدا و محبوب اهل طاعت و خوبان عالم و انسان های ممتاز می شود. (شوق وصال/۹۱۳)