پاسخ به شبهات یک فیلسوف در تهاجم فرهنگی علیه عاشورا

پاسخ به شبهات

تهاجم فرهنگی علیه عاشورا

***

پاسخ به شبهه افکنی های نجفقلی و حداد و من تبع

جناب آقای نجفقلی حبیبی پژوهشگر فلسفه! و رئیس سابق دانشکاه علامه طباطبایی در برنامه تلویزیونی «دیروز، امروز، فردا» در 23 مرداد 1393 با گفتن «شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول ها خرج می شود؛ بازده فرهنگی اش چــقدر اســـت؟ سه چـــتهار تا گــریه می کنند و … »

از عزاداری سیدالشهدا (علیه السلام) انتقاد کرده و بعد از اعتراضات و واکنش مردم و دوستداران مکتب وحی در مصاحبه خود چنین توجیه کرد» چه سودی دارد شخص گریه کند ولی بعد کم فروشی کند و رشوه دهد که قصد اهانت نداشتیم.»

قبل از ایشان [حبیبی] نیز شیعه نمایانی بودند که چنین سمپاشی هایی برضد عاشورا داشتند، جناب سیدهاشم حداد صوفی سلسله شوشتریه گفته بود: آنان که روز عاشورا عزاداری می کنند اهل غفلتند، روز عاشورا باید شادی کرد و جناب محمد حسین طهرانی نیز به شدت این کلام باطل و سخیف را تأیید می کند.
آن روشنفکر معاصر گفته بود که«این عاشورایی که ما مصرفی می کنیم در مسیر تضعیف دین و اسراف و تبذیر است.»

دکتر شریعتی نیز با عزاداری به شدت مخالفت کرد، کسروی مخالفت کرد، برقعی مخالفت کرد، روشنفکران افراطی دیروز و امروز به شدت مخالفت می کنند رضاخان مخالفت کرد، محمدرضا شاه مخالفت کرد، صدام مخالفت کرد، صوفیه به طور کلی مخالفت کرده و می کنند، عرفای التقاطی مخالفت می کنند و…
و اینک نوبت به آقای حبیبی رسیده است تا برای براندازی عاشورا و عزاداری و تشیع راستین این سمپاشی ها را دنبال کند و ببینیم فردا نوبت به چه کسی می رسد و این سنت سیئه با دست و زبان چه مفسدی بنایش ریخته می شود.

آقای حبیبی!

شما اول از همه یک فیلسوف و عاقل هستید! معیارهای فکری و عقلی شما چیست؟لیبرال یا دمکرات یا اسلامی؟
البته شما دیدگاه اسلامی را ادعا دارید و ما از این موضع متاسف می شویم چرا که در اسلام سفارشات فراوانی در عزاداری سیدالشهدا(علیه السلام) دارد و سفارش به عزاداری و نوحه گری و گریه کردن و مواسات و حضور در محفل ایشان و روضه خوانی دارد.

سفارشات ائمه طاهرین(علیه السلام) به عزاداری برای سیدالشهدا(علیه السلام)

1. در زیارت ناحیه مقدسه آمده است که امام زمان(عج) خطاب به امام حسین(علیه السلام) می فرمایند: من صبح و عصر بر تو ندبه می کنم و به جای اشک ها بر تو خون می گریم.

2. امام رضا(علیه السلام): همانا روز حسین(علیه السلام) پلک های ما را زخم کرده و اشکان ما را ریزان نموده است.

3. زمانی که امام حسین در کربلا رجز خواند، صدا به گوش حضرت زینب رسید ایشان در حالی که به سر و صورت خود می زدند و گریبان چاک کرده بودند فریاد وا حزناه سردادند.

4. از امّ سلمه نقل شده است که: چون خبر کشته شدن امام حسین(علیه السلام) به او رسید خیمه ای سیاه در مسجد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) زد و لباس مشکی به تن نمود.

5. چون یکسال کامل از ولادت حسین ابن علی گذشت ملائکه نزد پیامبر آمدند و مصیبتی که در کربلا بر ایشان وارد شد را به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تسلیت گفتند و مقداری از تربت سیدالشهدا را نیز به ایشان دادند.

6. امام رضا(علیه السلام): هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می دهد.

7. امام رضا(علیه السلام): هرگاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم موسی بن جعفر(علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود .

8. حضرت صادق(علیه السلام): یکسال تمام، هر شب و روز بر حسین بن علی(علیه السلام) نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت.

9. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: پدرم امام باقر(علیه السلام) به من فرمود: ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدت ده سال در «منا» در ایام حج، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.

10. ابوهارون مکفوف می گوید: خدمت حضرت صادق(علیه السلام) رسیدم. امام به من فرمود: «برایم شعر بخوان». پس برایش اشعاری خواندم. فرمود: اینطور نه، همان طور که برای خودتان شعر می خوانی و همان گونه که نزد قبر حضرت سید الشهدا مرثیه می خوانی.

11. امام صادق(علیه السلام) به جعفر بن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین(علیه السلام) شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب می کند و او را می آمرزد.

12. امام صادق(علیه السلام) فرمود: هر کس در راه ما و برای ما یک بیت شعر بسراید، خداوند برای او خانه ای در بهشت، بنا می کند.

13. امام صادق(علیه السلام) فرمود: خدا را سپاس که در میان مردم، کسانی را قرار داد که به سوی ما می آیند و بر ما وارد می شوند و ما را مدح و مرثیه می گویند.

14. امام رضا(علیه السلام) به دعبل ـ شاعر اهل بیت ـ فرمودند: ای دعبل! دوست دارم که برایم شعری بسرایی و بخوانی، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمی است که بر ما خاندان رفته است.

15. امام رضا (علیه السلام) فرمود: ای دعبل! برای حسین بن علی(علیه السلام) مرثیه بگو، تو تا زنده ای، یاور و ستایشگر مایی، پس تا می توانی، از یاری ما کوتاهی مکن.

16. امام حسین(علیه السلام) فرمودند: من کشته اشکم. هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آنکه بخاطر مصیبتهایم گریه می کند. (1)

17. امام حسین (علیه السلام) فرمودند: چشمان هر کس که در مصیبت های ما قطره ای اشک بریزد، خداوند او را در بهشت جای می دهد.

18. امام سجاد(علیه السلام) فرمودند: هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی(علیه السلام) و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جاری گردد، خداوند او را در غرفه های بهشتی جای می دهد.

19. امام سجاد(علیه السلام) فرمودند: من هرگز شهادت فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) را به یاد نیاوردم، مگر آنکه بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت.

20. امام باقر(علیه السلام) نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند: بر حسین(علیه السلام) ندبه و عزاداری و گریه کند و مراسم عزاداری بر پا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین(علیه السلام) در خانه هایشان ملاقات کنند.

21. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: امام زین العابدین (علیه السلام) بیست سال (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کرد.

22. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: نزد هر کس که از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام می کند.

23. امام صادق(علیه السلام) بر سجاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا می کرد و می فرمود: خدایا… آن دیدگان را که اشک هایش در راه ترحم و عاطفه بر ما جاری شده و دل هایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده.

24. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: هر چیزی پاداش و مزدی دارد، مگر اشکی که برای ما ریخته شود (که چیزی با آن برابری نمی کند و مزد بی اندازه دارد).

25. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: هیچ چشمی نیست که برای ما بگرید، مگر اینکه برخوردار از نعمت نگاه به «کوثر» می شود و از آن سیرابش می کنند.

26. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: ای زراره! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن علی(علیه السلام) گریه کرد.

27. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: هر نالیدن و گریه ای مکروه است، مگر ناله و گریه بر حسین(علیه السلام)

28. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: نفس کسی که بخاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش برای ما، عبادت است سپس امام صادق(علیه السلام) افزودند: این حدیث را باید با طلا نوشت!

29. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: چهار هزار فرشته نزد قبر سید الشهدا(علیه السلام) ژولیده و غبار آلود، تا روز قیامت بر آن حضرت می گریند.

30. امام رضا(علیه السلام) فرمودند: ای پسر شبیب! اگر بر، حسین(علیه السلام) آنقدر گریه کنی که اشکهایت بر چهره ات جاری شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده ای می آمرزد، کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد.

31. امام رضا(علیه السلام) به ریان بن شبیب فرمودند: اگر تو را خوشحال می کند که در درجات والای بهشت با ما باشی، پس در اندوه ما غمگین باش و در شادی ما خوشحال باش.

32. امام سجاد(علیه السلام) كه بيست سال به ياد عاشورا مى گريست، مى فرمود ياد شهادت فرزندان فاطمه(سلام الله علیها) چشمانم را پر اشك مى كند.

33. رسول اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به فاطمه زهرا(سلام الله علیها) فرمودند: «هر چشمى در روز قيامت گريان است مگر چشمى كه براى مصائب حسين (علیه السلام) گريه كرده باشد، چنين كسى در قيامت خندان و شادان به نعمت هاى بهشتى است.»

34. امام باقر(علیه السلام) فرمود: «هر مؤمنى كه در سوگ حسين(علیه السلام) اشك ديده ريزد، به حدى كه بر گونه اش جارى گردد، خداوند او را ساليان سال در غرفه هاى بهشت مسكن مى دهد.»

35. امام صادق(علیه السلام) فرمود: هر كس درباره حسين(علیه السلام) شعرى بخواند و گريه نمايد و يك نفر را بگرياند، بهشت براى هر دوى آنها نوشته مى شود.

36. امام صادق(علیه السلام) فرمود: كسى كه نام حسين(علیه السلام) نزد او ذكر شود و از چشمش به مقدار بال مگسى اشك آيد، اجر او نزد خداست و براى او جز به بهشت راضى نخواهد شد.

37. امام صادق(علیه السلام) فرمود: «هر كس كه در عزاى حسين(علیه السلام) بگريد يا ديگرى را بگرياند و يا آنكه خود را به حالت گريه و عزا درآورد، بهشت بر او واجب مى شود.»

38. ريان بن شبيب از امام رضا(علیه السلام) روايت كرده كه فرمودند: «اى پسر شبيب، اگر بر حسين(علیه السلام) گريه كنى تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جارى شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم يا زياد تو را مى آمرزد.»

39. امام رضا(علیه السلام) فرمود: «گريه كنندگان بايد بر كسى هم چون حسين(علیه السلام) گريه كنند، زيرا گريستن براى او گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.»

40. حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) در مكان های متعددی بر فرزندش حسین(علیه السلام) گریسته است که یکی از آنها به هنگام تولد ایشان بوده است.

41. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «گريه و بى تابى در هر مصيبت براى بنده مكروه است، مگر گريه بر حسين بن على(علیه السلام) كه اجر و ثواب نيز دارد.»

42. خداوند به حضرت موسی(علیه السلام) فرموند: ای موسی! هر یک از بندگانم در زمان شهادت فرزند مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) (روز عاشورا) گریه کند یا حالت گریه به خود بگیرد و بر مصیبت سبط پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تعزیت گوید همواره در بهشت خواهد بود.

43. امام صادق(علیه السلام): در روز (عاشورا) از کارهای لذت بخش دوری شود و آداب و سنن سوگواری بر پا گردد و تا زوال خورشید از خوردن و آشامیدن خودداری شود و بعد از آن همان غذایی خورده شود که سوگواران می خورند.

44.حضرت علی (علیه السلام): شیعه و پیروان ما در شادی و حزن ما شریک اند و دارایی و جان خویش را در راه ما بذل می کنند آنان از ما هستند و بازگشتشان به سوی ماست.

45. امام صادق(علیه السلام): آن چه که ما را بدحال یا خوشحال مى سازد، شیعیان ما را نیز بدحال و خوش حال می گرداند.

آری با همین جلسات و عزاداری هائی که برای شما سخت است تاثیر دار بدانید و اگر شخص هر معصیت دیگری کرد می خواهید درب خیر و فیض را ببندید و با یورش بر عزای سیدالشهدا تمام تقصیر جامعه را به دوش این جلسات بدانید و بیاثر!!! براستی اگر خیری هم در جامعه هست و انسانیتی از این جلسات است.

اگر هم با دید غیر اسلامی به آن بنگرید چه سوسیال و چه لیبرال حتی المقدور به آراء دیگران احترام می گذاشتید و در رسانه ملی اهانت نمی کردید…

براستی مگر پول از جیب شما یا دولت خرج می شود که رگ گردنتان بیرون زده؟ بهتر نیست برای هدر رفتن بیت المال و فسادهای اقتصادی و اختلالس های ترلیاردی جوش بزنید.

البته این حرفها از شما متفلسفان محال نبوده چرا که وقتی بزرگان شما لواط را و شاهد بازی را و ملاعبه با امردان تحت لحاف واحد را عشق و قنطره الحقیقه بدانند و دیگری شیطان را سلطان الموحدین و آن یکی شمر را زودتر از ما وارد بهشت کند و آن دیگری آلت پرستی را خداپرستی بداند و ادعای لا تأخذنی سنه و لانوم کند، این برداشت ها بعید نبوده و تازگی نداشته است!

خداوند ما را از شرور آخر الزمان در امان بدارد که حضرت فرمودند در آخر زمان دین فروشانی که با دین کاسبی کنند فراوانند.

اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَه وَلِيِّنَا وَ شِدَّه الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ وَ كَثْرَه عَدُوِّنَا و وَ قِلَّه عَدَدِنَا…

—————–

پی نوشت:

1ـ بحار الانوار 279/44.