علل ادعای دروغین مهدویت

علل ادعای دروغین مهدویت

۱- سوء استفاده از شرایط به وجود آمده در عصر خفقان:

در ادوار گوناگون مردمی که تحت فشار حکومتی ظالم بوده اند، به مجرد نغمه ی مهدویت با آن ها هم سازش شده و بدون تحقیق، شتابان می پذیرفتند. در این حین، مدعی با استفاده از نیاز مردمی پی اهداف دنیوی خویش حرکت می کرده است.

۲- کسب پیروزی بر دشمنان:

گروهی هم با سعی و تلاش و ایجاد امید به پیروزی در پیروان خود و تقویت روحیه آنان و تکیه بر روایت (امام مهدی جهان را از عدل و داد پر می کند) مدعی این مقام مهم می شدند.

۳- کسب منافع مادی:

عده ای با ادعای مهدویت در پی جمع آوری اموال مردم بودند.

۴- پشتیبانی برخی قدرتها از چنین ادعاهایی:

در تاریخ گذشته ، حکومت های مدعی می شدند فلانی مهدی است، آن وقت مدعی دروغین را کشته و اعلام می کردند که مهدی از بین رفته و دیگر خطری حکومت را تهدید نمی کند.

افراد زیادی را هم می توان نام برد که برای رسیدن به ریاست و قدرت، ادعای مهدویت کردند. حتی تعدای از این افراد از یاران امام حسن عسکری(علیه السلام) بودند که بعد از شهادت ایشان منحرف و برای جلب دلها ادعایی دروغین نمودند و حتی بعضی از آنان به دلیل بالا گرفت کارشان مدعی پیامبری شدند.

کار این افراد ابتدا با بی اعتنایی مردم مواجه شد. اما سپس بالا گرفت و شاید بتوان گفت: همین ادعاهای دروغین باعث پدید آمدن گروه سوم گشت. در این جا از بنیانگذار این گروه آغاز خواهیم کرد و سپس به دو نمونه دیگر از این افراد اشاره و به شرح مختصری از هر کدام خواهیم پرداخت آنگاه خواهید دید که این دروغگویان چگونه با اعتقادات مردم بازی کردند و چه رسوایی ها که به بار نیاوردند. آنان ادعایی کردند که خود می دانستند دروغ است و حتی بعضی از آنان از معصومین پیش از خود، اوصاف آن حضرت را شنیده بودند و می دانستند که تنها کسی که حکومت مطلق از جانب خداوند خواهد داشت! تنها او می باشد نه کس دیگر.

بنیان گذار این گروه: اولین فردی که ادعای بابیت حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) را کرد، مردی ازاصحاب امام حسن عسکری(علیه السلام) بود. این فرد که نامش ابو محمد حسن شریعتی است. ادعای بابیت امام زمان را کرد و جمعی از افراد ضعیف الایمان اطرافش حلقه زدند و اظهار دوستی کردند تا این که از جانب حضرت، دوری جستن از او و لعن او صادر گردید.

محمد بن نصیر نمیری: این فرد نیز از یاران امام حسن عسکری(علیه السلام) بود که پس از شهادت ایشان ادعای نیابت امام زمان کرد ولی به علت نادانی و الحادش به زودی رسوا گردید نمیری، خود را پیامبری می دانست که از جانب امام النقی (علیه السلام) فرستاده شده بود و ایشان را خدا می دانست.

از اعتقادات او می توان به تناسخ ارواح و نزدیکی با محارم (نعوذ بالله) اشاره کرد. هر گاه او را از این ادعا منع می کردند؛ پاسخ می گفت: این عمل لذت دارد و موجب نزدیکی با خدا می شود.
تا به این قسمت مشاهده کردید که مدعیان رسوا و نیرنگشان برای همگان آشکار گردید.حال به سر گذشت شلغمانی و حسین بن منصور حلاج توجه کنید که توقیع لعن در مورد آن ها وارد شده است.