logo22logo22logo22logo22
            Not found textSee all results
            • صفحه اصلی
            • آرشیو فصلنامه
              • گاهنامه شماره 1 تا 5
                • گاهنامه شماره 1
                • گاهنامه شماره 2
                • گاهنامه شماره 3
                • گاهنامه شماره 4
                • گاهنامه شماره 5
              • فصلنامه شماره 6 تا 13
                • فصلنامه شماره 6
                • فصلنامه شماره 7
                • فصلنامه شماره 8
                • فصلنامه شماره 9
                • فصلنامه شماره 10
                • فصلنامه شماره 11
                • فصلنامه شماره 12
                • فصلنامه شماره 13
              • فصلنامه شماره 14 تا 26
                • فصلنامه شماره 14-15
                • فصلنامه شماره 16-17
                • فصلنامه شماره 18
                • فصلنامه شماره 19-20
                • فصلنامه شماره 21-22
                • فصلنامه شماره 23-24
                • فصلنامه شماره 25-26
              • فصلنامه شماره 27 تا 42
                • فصلنامه شماره 27-28
                • فصلنامه شماره 29-30
                • فصلنامه شماره 31-32
                • فصلنامه شماره 33-34
                • فصلنامه شماره 35-36
                • فصلنامه شماره 37-38
                • فصلنامه شماره 39-40
                • فصلنامه شماره 41-42
              • فصلنامه شماره 43-44
              • فصلنامه شماره 45-46
              • فصلنامه شمارۀ 47-48
              • فصلنامه شمارۀ 49-50
              • فصلنامه شماره 51 – 52
            • دانلود فصلنامه نورالصادق
            • موضوعات مطالب
              • اخلاق و معارف
              • آثار و مقالات
              • نظرها و اعتراف ها
              • پاسخ به شبهات
              • استفتائات
              • با خوانندگان نورالصادق
              • آشنایی با شخصیتها
            • دیدگاه شخصیت ها
            • درباره ما
            • تماس با ما
            ✕
                      Not found textSee all results

                      سرمقاله (فصلنامه شماره 10)

                      • صفحه نخست
                      • آرشیو فصلنامه فصلنامه شماره 6 تا 13 فصلنامه شماره 10 آثار و مقالات
                      • سرمقاله (فصلنامه شماره 10)
                      اتلاف عمر در فلسفه
                      29/09/1396
                      تشبیک اصابع در مصافحه
                      29/09/1396

                      سرمقاله 

                      علی معجزاتی

                       

                      آنان که به حکم «بل هو آيات بيّنات في صدور الذّين او تو العلم و ما يجحد بآياتنا الاّ الظّالمون»(1) حقيقت قرآن را در سينه ها دارند، بايد يگانه مرجع بشريت در هدايت هاي علمي و معرفتي باشند.

                      از بزرگ ترين و سخت ترين ستم ها که بر اين چهارده نور مقدس مي رود اين است که آنان را از اصلي ترين منصب الهي شان که همانا هدايت و تعليم و تربيت است، کنار زده و نه تنها در بعد سياست و حکومت بلکه در بعد هدايت و تعليم و تربيت و معارف ديني، ديگران را عَلَم کردند و بدين ترتيب معادن علم الهي و مخازن اسرار خداوندي را از حياتي ترين و بديهي ترين جايگاهشان که هدايت بشريت است ساقط نمودند امّا آيا فقط مخالفين؟ نه، بلکه به اصطلاح دوستان و موافقين هم.

                      البتّه اين که اهل سنّت، در معارف دين، به غير اهل بيت(علیهم السلام): مراجعه مي کنند، طبيعي است، زيرا آنان اساساً عترت را علي رغم حديث متواتر ثقلين و متواترات ديگر کنار زده اند، ولي شيعه که امامان(علیهم السلام) را به عنوان خلفاي الهي و عِدل قرآن قبول دارد وقتي، به سراغ غيـر ائمّه اطهار(علیهم السلام): برود (اعم از صوفيه، عرفا، فلاسفه و… مانند ملاصدرا، مولوي، شمس، ابن عربي، حلاج و…) پديده اي شگفت و بسيار شرم آور و خسارت بار بوده که هم اکنون در حوزه هاي علمّيه شيعه (به ويژه در قم) و در دانشگاه ها و در سطح عموم مردم ادامه دارد.آري اين است بزرگ ترين ستم بر صادق آل محمد(علیهم السلام).

                       

                      خداوندا، اقرار و اعتراف مي کنيم که در عرصه معرفت خوب و درست مسلماني نکرده ايم و به مقتضاي ايمان به قرآن و عترت عمل نکرده و نمي کنيم و ما (شيعه) صدها سال غفلت و اشتباه و کوتاهي کرده و با داشتن مادري آسماني همچون ثقلين به دايگي افکار و اوهام فردي خود يا امثال خود پناهنده شده ايم.

                       

                      مظلوميّت اهل بيت(علیهم السلام): اين است که امروز که بيش از هزار سال از تأسيس حوزه ي نجف و بيش از هشتاد سال از تأسيس حوزه ي علميّه قم و بيش از سي سال از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران مي گذرد، طلاب، نه درس اصلي حديث و نه تفسير روايي نه معارف وحياني هيچکدام را ندارند، اين در حاليست که احاديث از آن جهت که متضمّن تفسير و بيان و تأويل قرآن و مشتمل بر مسائل و فروعات و جزئيات معارفي و اخلاق عملي و حتّي رشته هاي علوم تجربي مانند طب و کيهان شناسي است، معدن علوم و معارف حقّه و سرمايه واقعي و اصلي بشريّت است.

                       

                      مظلوميّت آل الله (علیهم السلام) اينست که کساني که بايد به حکم «ياكميل لاتأخذ الاّ عنّا تكن منّا»: اي کميل معارف را فقط از ما بگير تا از ما باشي»، مدرّس و شاگرد و پيرو تمام عيار اين خاندان و مکتب تعليم و تربيت آنها باشند، داد «عقل گرايي» و «معرفت جويي» و «خداخواهي» سرداده عملاً ناقل و مقلّد غيرمعصوم و نافي جايگاه معرفتي قرآن و عترت و ضايع کننده ي اين حقوق اند.

                       

                      مظلوميّت امام صادق و امام زمان (علیهم السلام):، تنها تخريب بقيع نيست، که آن در مقابل اين بزرگتر نيست، بلکه اينست که در حوزه ي قم که از خوان پر احسان امام زمان(علیهم السلام) ارتزاق مي کند و بايد مرکز و خاستگاه و مهد ولايت و نفي معارف اغيار باشد در زمينه خداشناسي و عرفان، هذيانات گمراهان و خزعبلات ژاژخايان و برخي کتب مخالفين شيعه (مانند مصباح الانس و فصوص الحکم که مؤلفين هر دو به شهادت کتب رجال و تراجم و متون فقهي و اعتقادي اعلام، سنّي بوده اند) تدريس و تدرّس مي شود. و فهم قرآن، را متوقّف بر دانستن اختراعات فکري ارسطو و ملاصدرا و امثال اينها مي دانند و شاگردي آنان را سند فرهيختگي و فرزانگي خود مي شمارند و شماري هم نادان تر از همه رکيک ترين اهانت ها به خداوند متعال را عين توحيد مي دانند، اين در حالي است که حتي يک درس از توحيد و الهيّات و عرفان قرآن و عترت در مراکز علمي و در سطح جامعه به چشم نمي خورد.

                       

                      آيا شيعه با اهل بيت(علیهم السلام) در بعد علمي و معرفتي، همان نکرده است که مخالفين و دشمنان اهل بيت(علیهم السلام) در بعدهاي ديگر با آنان کردند؟

                      آيا در قيامت که حساب ما با اين خاندان است «و حسابهم عليكم» در آن عرصه وانفسا چه عذر و توجيهي براي وانهادن معارف قرآن و عترت خواهيم داشت؟؟! تقصير و خطايي که شيعه صدها سال مرتکب شده است و امروز هم مي شود.

                      براي چنين مظلوميّتي و چنين ظلمي از ناحيه ي خودي ها و چنين فقر و انحراف و فاجعه بايد خون گريست و سزاوار است که انسان قالب تهي کند.

                       

                      «اللّهمّ انّا نشكوا اليك فقد نبيّنا و غيبة وليّنا و كثرة عدوّنا و قلّة عددنا و تظاهر الزّمان علينا.»

                      ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

                      پی نوشت ها :

                      (1) عنکبوت : 42

                      Share

                      مطالب مرتبط

                      08/01/1402

                      بررسی نقش عباسیان در نهادینه سازی انحراف اعتقادی و فرهنگی در جهان اسلام


                      اطلاعات بیشتر
                      25/03/1401

                      نقد بدایة الحکمة «تقریرات درس استاد سید قاسم علی احمدی» (جلسه پنجم)


                      اطلاعات بیشتر
                      25/03/1401

                      نقد یک پندار


                      اطلاعات بیشتر

                      جستجو

                      ✕

                      سایر مطالب

                      • بررسی نقش عباسیان در نهادینه سازی انحراف اعتقادی و فرهنگی در جهان اسلام
                      • نقد بدایة الحکمة «تقریرات درس استاد سید قاسم علی احمدی» (جلسه پنجم)
                      • نقد یک پندار
                      • آیت الله بروجردی و تعطیلی درس اسفار گزارش ها و تحريف ها
                      • تصوف ایران: ریشه ها و شاخه ها
                      • بازشناسی مفهوم حق از مقدمه رسالۀ حقوق امام سجاد(ع)
                      • تضعیف وحی با فلسفه(2)
                      • تقابل نظریّۀ امامت از دیدگاه اهلِ خانقاه و شیعیان(1)
                      • وحدت وجود گزارش از هستی بدون گزارشگر
                      • شرح کشف المراد در شرح تجرید الاعتقاد
                      • مروری بر خاستگاه فکری عرفان و تصوّف(2)
                      • مولود کعبه
                      • جبر و اختيار از ديدگاه مكتب وحى، فلسفه و عرفان
                      • معنای صحیح تجلى رب تعالى در آيات و روايات
                      • سرمقاله (فصلنامه شماره 45-46)
                      مطالب مجله نور الصادق با ذکر منبع بلامانع است.
                                Not found textSee all results