معرفي کتاب (فصلنامه شماره 10)
02/10/1396
حد نصاب در اعتقاد به توحيد و تلقّي جسميت از کلمات ملاصدرا
02/10/1396
سرمقاله
« انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي اريد أن آمر بالمعروف و أنهي عن المنکر … »
عاشورا ، فرياد بلند مقاومت در برابر تحريف اسلام است
عاشورا، فريادى عليه بى تفاوتى و بى طرفى در جنگ ها و اختلا ف هاي حق و باطل سراسر تاريخ است.
عاشورا، آواى اعتراض سيدالشهداء (علیه السلام)به ناصالحان و فرومايگاني که در لباس دين ظاهر شده و مسند عالي منصبان را اشغال کرده اند ، مي باشد.
عاشورا، بى تفاوتى حکومتها نسبت به سه مسئله مهم «حقيقت» «عدالت» و« انحراف» را محکوم می کند و حمايت دولت مردان و عارف نمايان ومنافق وهزار چهره ازباطل وبيداد وفساد و تحريف وکج انديشي ها را بزرگ ترين منکرات اجتماعى می داند ، که امام شهيدان (علیه السلام) در برابرآن بپاخاسته و همه رنج ها را در مقابله با اين منکر بزرگ و بنيادى تحمل کرده است.
ایشان ما را به استقلال از بندگى غيرخدا دعوت می کند، مطلقاً، حتي خاتم الانبياء، ولي ما به بندگى بندگان سرسپرده ايم و به الوهيت سيدالشهدا (علیه السلام) با اين توجيه که اين نشانه شدت ولاء و قوت ولايت است.
شعار سيدالشهدا (علیه السلام)، همان شعار توحيد است ، در دو بعد، ترکيبى از نفى و اثبات « لا اله الا الله »انديشه عاشورا هم دو بعدى است؛ يعنى، ترکيبى از « نه » و« آرى » است .
آگاهان بي غرض به خوبى می دانند که اين حرکت خونين و تکان دهنده، که همواره کاخ هاى ستم را لرزانده، و جان ها را بيدار ساخته ، و آبادي ها را به خود آورده ، و ارزش هاى فراموش گشته را از نو زنده کرده است ، يک انقلا ب سريع و پويا بود که فاصله “عبادت” را در “مکه ” و “شهادت” را در ” کربلا ” حذف کرد ، و نشان داد که خدا هنگامى به درستى عبادت می شود که عدالت برقرار باشد و تنها از قرآن و عترت پيروي شود و لاغير ، با منحرفين و تحريف گران و ستمکاران مبارزه شود ، و از ستمديدگان حمايت به عمل آيد ، وعدالت هنگامى درست عملى می گردد که ايمان به خدا در کار باشد و به قصد پرستش خدا تحقق يابد نه نفس پرستي و نه پرستش بندگان خدا، حتي سيدالشهداء (علیه السلام) عاشورا نقطه پيوند ميان “توحيد” و “عدل” است ،
يعنى بازتاب فرياد پيامبران : “ان اعبدواالله … و اوفوا الکيل والميزان” خداى را بپرستيد … و عدالت را در همه ابعادش برپاى داريد .
عاشورا ، حضور مجدد آدم و نوح و ابراهيم و اسماعيل و موسى و عيسى است در قله فريادگرى و هدايت.
اين که امام حسين (علیه السلام) را وارث حضرت آدم (علیه السلام) مى خوانيم و زيارت “وارث” را با سلام به آ ن پيامبران الهى آغاز می کنيم ، براى همين است، يعنى نقطه اتصال همه حرکت هاى الهى و انقلاب هاى خدايى، ضد تحريف و تحريف گران دین به صورت تجسم دوباره : حضرت آدم (علیه السلام) ، حضرت فاطمه (سلام الله عليها )، امام حسن (علیه السلام) ، حضرت على (علیه السلام) ،حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) ،حضرت عيسى (علیه السلام) ،حضرت موسى (علیه السلام) ،حضرت اسماعيل (علیه السلام)،حضرت ابراهيم (علیه السلام) و در لحظه هاى خورشيدى عاشورا واقعيت سرشار کربلا…
